Πυργόσπιτα κι Αρχοντικά
Παλιό ναυτοχώρι το Τρίκερι .
Αν και χτισμένο στην ηπειρωτική Ελλάδα , μέχρι τη δεκαετία του 70 , η επικοινωνία με το υπόλοιπο κόσμο γινόταν μόνο δια θαλάσσης. Εκεί στη θάλασσα ανοιγόταν και το μέλλον των Τρικεριωτών. Με τη ναυτοσύνη αποφάσιζαν ν' ασχοληθούν οι περισσότεροι. Ναυτικοί, ψαράδες και σφουγγαράδες στα παλιότερα χρόνια. Οι ναυτικοί πάλευαν με τη θάλασσα ενώ οι δικοί τους πίσω πάλευαν με την αγωνία της επιστροφής των θαλασσινών. Κάθε σπίτι είχε και το εικονοστάσι του στην αυλή , με το καντηλάκι άσβεστο πάντα, να στέλνει ψηλά τις προσευχές για υγεία , καλές θάλασσες και γρήγορη επιστροφή. Αρκετοί δυστυχώς δεν έβρισκαν το δρόμο του γυρισμού. Έμεναν στην αιώνια αγκαλιά της θάλασσας που τόσο αγαπούσαν. Της θάλασσας που πάντα τους πλήρωνε αλλά που κάθε τόσο ζητούσε το μερτικό της.
Σπίτια ασβεστωμένα , μικρά και μεγαλύτερα , ζώνουν τα λιθόστρωτα καλντερίμια του χωριού δίνοντας ένα τόνο νησιώτικο στο Τρίκερι.
Αν και χτισμένο στην ηπειρωτική Ελλάδα , μέχρι τη δεκαετία του 70 , η επικοινωνία με το υπόλοιπο κόσμο γινόταν μόνο δια θαλάσσης. Εκεί στη θάλασσα ανοιγόταν και το μέλλον των Τρικεριωτών. Με τη ναυτοσύνη αποφάσιζαν ν' ασχοληθούν οι περισσότεροι. Ναυτικοί, ψαράδες και σφουγγαράδες στα παλιότερα χρόνια. Οι ναυτικοί πάλευαν με τη θάλασσα ενώ οι δικοί τους πίσω πάλευαν με την αγωνία της επιστροφής των θαλασσινών. Κάθε σπίτι είχε και το εικονοστάσι του στην αυλή , με το καντηλάκι άσβεστο πάντα, να στέλνει ψηλά τις προσευχές για υγεία , καλές θάλασσες και γρήγορη επιστροφή. Αρκετοί δυστυχώς δεν έβρισκαν το δρόμο του γυρισμού. Έμεναν στην αιώνια αγκαλιά της θάλασσας που τόσο αγαπούσαν. Της θάλασσας που πάντα τους πλήρωνε αλλά που κάθε τόσο ζητούσε το μερτικό της.
Σπίτια ασβεστωμένα , μικρά και μεγαλύτερα , ζώνουν τα λιθόστρωτα καλντερίμια του χωριού δίνοντας ένα τόνο νησιώτικο στο Τρίκερι.
Που και που όμως ξεπροβάλλει κάποιο μεγάλο αρχοντικό που ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα με τον επιβλητικό όγκο και την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του. Είναι κάποιος από τους τελευταίους πύργους που έχουν απομείνει στο Τρίκερι. Στέκουν στα πόδια τους αιώνες τώρα υπενθυμίζοντας στον κόσμο τις μέρες δόξας , ακμής και ευμάρειας αυτής της μικρής ναυτοπολιτείας. Ήταν τότε που οι τρανοί καραβοκύρηδες έχτιζαν τα πυργόσπιτά τους ογκώδη και γερά σαν κάστρα, σε θέσεις του χωριού ψηλές και ορθάνοιχτες για ν’ αγναντεύουνε τη θάλασσα.
Σύμφωνα με τον φιλόλογο Γιάννη Δ. Πατρίκο, ανήκουν στον τύπο του Βορειοελλαδίτικου αρχοντικού, κατασκευασμένα από συντροφιές Ηπειρωτών μαστόρων που περιδιαβαίνουν τα Πηλιορείτικα χωριά στα μέσα του 18ου αιώνα. Όλα είναι τριώροφα. Οι δύο πρώτοι όροφοι είναι χτισμένοι με καλοπελεκημένες πέτρες και χοντρούς τοίχους, οι οποίοι κατά διαστήματα ενισχύονται με εντοιχισμένες ξυλοδεσιές οριζόντιων δοκαριών αγριοκαστανιάς.
Η πόρτα της εισόδου,σε αντίθεση με τον όγκο του κτίσματος, είναι πολύ μικρή. Κοντή και στενή. Κατασκευασμένη κι αυτή από χοντρά ξύλα δρυός ή καστανιάς, ασφαλίζεται με μεγάλη κλειδαριά και τρεις αμπάρες, τους «καταρράκτες» - χοντρά δοκάρια που τραβιούνται μέσα από τους χοντρούς πέτρινους τοίχους και ασφαλίζουν την πόρτα από μέσα σ περίπτωση πολιορκίας του σπιτιού - μας εισάγει στο ισόγειο, το «κατώι»
Εδώ αποθηκεύονται τα καυσόξυλα και φυλάσσονται το αλεύρι, το λάδι, το κρασί, τα οποία, λόγω της σταθερής θερμοκρασίας που εξασφαλίζουν οι χοντροί τοίχοι, διατηρούνται σε καλή κατάσταση χειμώνα-καλοκαίρι.
Πέτρινη σκάλα οδηγεί στο β’ όροφο, στο μεσοπάτωμα. Εδώ υπάρχουν τα χειμωνιάτικα δωμάτια με τα μεγάλα τζάκια και τα καλοστρωμένα με φλοκάτες και κιλίμια μεντέρια, στα οποία κάθονται άνετα και κοιμούνται οι ένοικοι. Σε καίρια σημεία των τοίχων έχουν προβλεφθεί στενά ανοίγματα, που είναι οι πολεμίστρες για την άμυνα.
Εδώ βρίσκεται και ο «μπας οντάς» όπου γίνονται δεκτοί οι επισκέπτες τις περιόδους που απουσιάζει ο καπετάνιος, ο άντρας του σπιτιού, στα ταξίδια του.
Εδώ βρίσκεται και ο «μπας οντάς» όπου γίνονται δεκτοί οι επισκέπτες τις περιόδους που απουσιάζει ο καπετάνιος, ο άντρας του σπιτιού, στα ταξίδια του.
Ξύλινη σκάλα οδηγεί στον γ’ όροφο, που προεξέχει από την άλλη τοιχοποιία με λίθινες και ξύλινες προβολές, τα «φουρούσια», στα οποία στηρίζονται οι ελαφροκατασκευασμένοι τοίχοι από τσατμά. Σε αντίθεση προς το μεσαίο πάτωμα, εδώ υπάρχουν ολόγυρα πολλά παράθυρα, για να εισέρχεται άφθονο το φως της ημέρας και ο αέρας το καλοκαίρι, μιας και στον όροφο αυτό βρίσκονται τα θερινά δωμάτια διαμονής της οικογένειας. Εδώ είναι ο χώρος υποδοχής, η σάλα, ο «μουσαφίρ οντάς». Ο γιορτινός οντάς. Ανοίγει με την επιστροφή του καπετάνιου για το καλωσόρισμα. Εκεί γίνονται δεκτοί και οι μουσαφίρηδες κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο σπίτι.
Πάνω από τα παράθυρα υπάρχουν μικρότεροι φεγγίτες με πολύχρωμα τζάμια ¨βιτρό¨. Τα ταβάνια του χώρου αυτού είναι ξύλινα, καλοσκαλισμένα και στη μέση υπάρχει συνήθως οκταγωνική ξυλόγλυπτη παράσταση.
Πάνω από τα παράθυρα υπάρχουν μικρότεροι φεγγίτες με πολύχρωμα τζάμια ¨βιτρό¨. Τα ταβάνια του χώρου αυτού είναι ξύλινα, καλοσκαλισμένα και στη μέση υπάρχει συνήθως οκταγωνική ξυλόγλυπτη παράσταση.
Αρχοντικό Κουτμάνη
Ένα τέτοιο αρχοντικό πυργόσπιτο είναι αυτό του Ευστάθιου Κουτμάνη . Μεγάλος καπετάνιος που συμμετείχε με τα καράβια του στον αγώνα του '21 μαζί με άλλους αγωνιστές. Το τριώροφο οίκημα ορθώνεται πάνω από τα κεφάλια μας επιβλητικό, με τον τεράστιο όγκο,τις ξυλοδεσιές και τα σαχνισιά του. Οι πληγές που άφησε το πέρασμα των αιώνων είναι εμφανέστατες σε κάθε σημείο του κτίσματος , και ιδιαίτερα στις ξύλινες κατασκευές, καθώς είναι ακατοίκητο και ασυντήρητο για πάρα πολλά χρόνια.
Το όνομα ''Κουτμάνης'' δεν είναι το πραγματικό του αλλά παρατσούκλι. Οι Άγγλοι ξεκίνησαν αποκλεισμό σε λιμάνια της Γαλλίας εμποδίζοντας τη μεταφορά γεωργικών προϊόντων και εμπορευμάτων. Ο Κουτμάνης στην προσπάθειά του να σπάσει τον αποκλεισμό μεταφέροντας σιτάρι, συνελήφθηκε και οδηγήθηκε στο ναύαρχο του αγγλικού στόλου Νέλσονα . Ο Άγγλος ναύαρχος ρώτησε τον Κουτμάνη ποιά θα έπρεπε να είναι η κατάληξή του μιας και συνελήφθη. Η απάντηση του Έλληνα καπετάνιου ήταν πως θα έπρεπε να του κάνει ότι θα έκανε κι ο ίδιος αν είχε συλλάβει τον 'Αγγλο ναύαρχο. Ο Νέλσονας θαύμασε το κουράγιο του και την ευστροφία του. Τον αποκάλεσε " good man '' και τον άφησε όντως ελεύθερο.
Από το 'γκουτμαν ' λοιπόν του ναυάρχου προέκυψε το παρατσούκλι Κουτμάνης.
Στην πορεία όμως του αγώνα ο Κουτμάνης συνελήφθη από τους Τούρκους. Τον οδήγησαν στην Κωνσταντινούπολη. Για τιμωρία και παραδειγματισμό τον έχτισαν κυριολεκτικά για να βρει μαρτυρικό θάνατο.
Ο Δήμος αναγνωρίζοντας τη σπουδαιότητα του σπιτιού , την ιστορική και αρχιτεκτονική του ιδιαιτερότητα , κατάφερε ν' αγοράσει το μισό από τους κληρονόμους του Κουτμάνη με σκοπό την αναπαλαίωσή του. Στόχος να δημιουργηθεί ένα μουσείο στους χώρους του ώστε και το κτίριο να διατηρηθεί αλλά και να γίνει ένας χώρος μέσα από τον οποίο θα προβληθεί η ιστορία του τόπου. Βέβαια για να συμβεί αυτό θα πρέπει να αγοραστεί το 100% της ιδιοκτησίας για να καταστεί δυνατή η έναρξη αναπαλαίωσης του κτιρίου.
Το όνομα ''Κουτμάνης'' δεν είναι το πραγματικό του αλλά παρατσούκλι. Οι Άγγλοι ξεκίνησαν αποκλεισμό σε λιμάνια της Γαλλίας εμποδίζοντας τη μεταφορά γεωργικών προϊόντων και εμπορευμάτων. Ο Κουτμάνης στην προσπάθειά του να σπάσει τον αποκλεισμό μεταφέροντας σιτάρι, συνελήφθηκε και οδηγήθηκε στο ναύαρχο του αγγλικού στόλου Νέλσονα . Ο Άγγλος ναύαρχος ρώτησε τον Κουτμάνη ποιά θα έπρεπε να είναι η κατάληξή του μιας και συνελήφθη. Η απάντηση του Έλληνα καπετάνιου ήταν πως θα έπρεπε να του κάνει ότι θα έκανε κι ο ίδιος αν είχε συλλάβει τον 'Αγγλο ναύαρχο. Ο Νέλσονας θαύμασε το κουράγιο του και την ευστροφία του. Τον αποκάλεσε " good man '' και τον άφησε όντως ελεύθερο.
Από το 'γκουτμαν ' λοιπόν του ναυάρχου προέκυψε το παρατσούκλι Κουτμάνης.
Στην πορεία όμως του αγώνα ο Κουτμάνης συνελήφθη από τους Τούρκους. Τον οδήγησαν στην Κωνσταντινούπολη. Για τιμωρία και παραδειγματισμό τον έχτισαν κυριολεκτικά για να βρει μαρτυρικό θάνατο.
Ο Δήμος αναγνωρίζοντας τη σπουδαιότητα του σπιτιού , την ιστορική και αρχιτεκτονική του ιδιαιτερότητα , κατάφερε ν' αγοράσει το μισό από τους κληρονόμους του Κουτμάνη με σκοπό την αναπαλαίωσή του. Στόχος να δημιουργηθεί ένα μουσείο στους χώρους του ώστε και το κτίριο να διατηρηθεί αλλά και να γίνει ένας χώρος μέσα από τον οποίο θα προβληθεί η ιστορία του τόπου. Βέβαια για να συμβεί αυτό θα πρέπει να αγοραστεί το 100% της ιδιοκτησίας για να καταστεί δυνατή η έναρξη αναπαλαίωσης του κτιρίου.
Αρχοντικό Στάθη - Γιάννη ( Κρητικού )
Άλλο ένα πυργόσπιτο με τους τοίχους του ποτισμένους από την ιστορία και το χρόνο. Αυτό του Στάθη Γιάννη. Εδώ συνεδρίασαν οι καπεταναίοι Τσαμαδός, Κριεζής, Κούτσης και Κυριάκος μαζί με τον αρχιμανδρίτη του Πηλίου τον Άνθιμο Γαζή. Εδώ σ' αυτό το σπίτι, στις 2 Μαΐου του 1821 πήραν την απόφαση του ξεσηκωμού εναντίον των Τούρκων και λίγες ημέρες μετά στις 7 Μαΐου ύψωσαν το λάβαρο της επανάστασης .
Το βάρυνε η ιστορία αυτό το αρχοντικό. Το βάρυναν τα χρόνια. Το βάρυναν και τα πολλά τα φετινά τα χιόνια. Μα πιο πολύ απ' όλα το βάρυνε η αδιαφορία και η εγκατάλειψη.
Κατέρρευσαν οι ξυλοκατασκευές, τα πατώματα και τα φουρούσια απ' όπου κάποτε αγνάντευαν περήφανα το πέλαγος.
Το έζωσε η φύση το παλιό αρχοντικό θαρρείς και θέλει να το προστατέψει. Ένα δέντρο στο πεζούλι της εξώπορτας έγειρε τον κορμό του να κλείσει την αφύλαχτη πόρτα.
Τι κι αν δώσανε το όνομά του στο δρόμο που περνάει δίπλα από το αρχοντόσπιτο; Σε λίγα χρόνια , αν δε γίνει κάτι , αυτή η μεταλλική ταμπέλα και πεσμένες πέτρες μέσα στ' αγριόχορτα θα θυμίζουν το αλλοτινό μεγαλείο.
Γράφουμε και ξαναγράφουμε τα βιβλία της ιστορίας μας κι αφήνουμε στο έλεος του χρόνου και του καιρού τα ζωντανά κομμάτια της.
Αρχοντικό Φουρτούνα
Είχαμε όμως και την τύχη να επισκεφτούμε το πυργόσπιτο Φουρτούνα.
Είναι πύργος χτισμένος το 1770 με αρχικό ιδιοκτήτη τον Γεώργιο Κουμπουρέλο. Στο σπίτι του Γεώργιου Κουμπουρέλου είχε την έδρα της η «ΕφορείαΤρικέρων», τμήμα της Φιλικής Εταιρείας. Επιβλητικό τριώροφο οικοδόμημα, που έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο μνημείο και βλέπουμε όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που αναφέραμε παραπάνω
( φουρούσια, λιθανάγλυφα και ένα ηλιακό ρολόι πάνω από την είσοδο στο ύψος του δευτέρου ορόφου ).
Ο τωρινός του ιδιοκτήτης είναι ο κ. Νικόλαος Φουρτούνας. Πρώην αξιωματικός του Λιμενικού Σώματος υπηρέτησε σε Περιφερειακές και Επιτελικές Υπηρεσίες του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας. Μετά την αποστρατεία του εκλέχθηκε πρόεδρος Τρικερίου στις εκλογές του 1994. Επανεξελέγη στο ίδιο αξίωμα για τέσσερις ακόμα συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Το 2010 εκλέχτηκε Δήμαρχος στον νέο Καλλικρατικό Δήμο Νοτίου Πηλίου και το 2014 κατέκτησε την ίδια θέση για δεύτερη φορά.
Στο σπίτι μας περίμενε η κα. Μαργαρίτα, σύζυγος του κου. Φουρτούνα.
Περνώντας τη μεγάλη αυλόπορτα, ήρθαμε αντιμέτωποι με τον επιβλητικό όγκο του οικοδομήματος και το προεξέχον τμήμα του τρίτου ορόφου να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας.
Σε αντίθεση με τον όγκο του κτιρίου έρχεται η κεντρική είσοδος. Πολύ κοντή και στενή μας αναγκάζει να σκύψουμε και να περάσουμε προσεκτικά. Από χοντρό ξύλο φτιαγμένη που πέτρωσε από τα πολλά χρόνια κι απέκτησε σκληρότητα ίδια μ' αυτή του σίδερου.
Από μέσα ασφαλίζει με μεγάλη «κλειδωνιά» και τους «καταράκτες» , δυο μεγάλες ξύλινες αμπάρες οι οποίες όταν μπαίνουν στη θέση τους κάνουν την πόρτα ένα με τον τοίχο.
Στο πάνω μέρος της υπάρχει ακόμα το καταπίδι. Είναι ένας ξύλινος μηχανισμός που ασφαλίζει την πόρτα όταν ο ένοικος του σπιτιού βγει έξω. Επιστρέφοντας ο μηχανισμός αυτός άνοιγε τραβώντας ένα σχοινί που βρισκόταν στην εξωτερική πλευρά του τοίχου.
Περνώντας στο ισόγειο του σπιτιού, το κατώι, ο χρόνος γυρίζει πίσω. Το μεράκι των ιδιοκτητών και η αγάπη για τον τόπο τους έχει διατηρήσει αναλλοίωτο τον χαρακτήρα του σπιτιού. Κυριαρχεί το ξύλο παντού, στο ταβάνι, στη σκάλα, στις πόρτες που οδηγούν σε κάποιους εσωτερικούς χώρους που έχουν διαμορφωθεί έτσι ώστε να εξυπηρετούν τις σύγχρονες ανάγκες των ενοίκων. Στους τοίχους κρέμονται αυθεντικά παλιά κεντήματα ,άλλα διακοσμητικά και ,άλλα χρηστικά, μιας άλλης εποχής. Επίσης φωτογραφίες. Πολλές φωτογραφίες, παλιές, ξεθωριασμένες, με τις Τρικεριώτισσες να χορεύουν σε κάποιο πανηγύρι στην πλατεία του χωριού. Άλλες πάλι σύγχρονες οικογενειακές.
Τα μικρά καγκελλόφρακτα παράθυρα ,που παρατηρήσαμε απ' έξω τώρα δίνουν μια διαφορετική αίσθηση καθώς είναι χτισμένα ώστε να φαρδαίνουν προς τα μέσα .Αφήνουν να περάσει έτσι περισσότερο φως και σχηματίζουν ένα εσωτερικό πρεβάζι , σε σχήμα τραπεζίου , που το στολίζει η αγάπη για τη θάλασσα.
Τα μικρά καγκελλόφρακτα παράθυρα ,που παρατηρήσαμε απ' έξω τώρα δίνουν μια διαφορετική αίσθηση καθώς είναι χτισμένα ώστε να φαρδαίνουν προς τα μέσα .Αφήνουν να περάσει έτσι περισσότερο φως και σχηματίζουν ένα εσωτερικό πρεβάζι , σε σχήμα τραπεζίου , που το στολίζει η αγάπη για τη θάλασσα.
Ανεβαίνουμε στον δεύτερο όροφο από την παλιά ξύλινη σκάλα.
Ο χώρος, με το μεράκι των ιδιοκτητών, έχει μετατραπεί σε ένα λαογραφικό μουσείο παγιδεύοντας στιγμές του παρελθόντος. Πλήθος αντικειμένων , της καθημερινότητας άλλων εποχών, βρίσκεται κρεμασμένο στους τοίχους ή τοποθετημένα επιμελώς σε διάφορες προθήκες .
Πιστόλες και γιαταγάνια, όργανα ναυσιπλοΐας , σκάφανδρα σφουγγαράδων, μια παραδοσιακή φορεσιά Τρικεριώτισας. Ένας καταιγισμός εικόνων και αντικειμένων που απαιτεί από εμάς λίγο χρόνο ώστε να συνειδητοποιήσουμε όσα βλέπαμε και όσα μας εξηγούσε η οικοδέσποινα κατά την ξενάγηση.
Ένα μεγάλο ράφι περιτριγυρίζει όλο το δωμάτιο. Ήταν ο χώρος έκθεσης όλων των αντικειμένων και δώρων που έφερναν οι καπεταναίοι από τα ταξίδια τους. Η μια του πλευρά είναι γεμάτη από εικόνες αγίων , παλιές και σύγχρονες. Τραβούν το βλέμμα και το οδηγούν στο μεγάλο κρεμαστό καντήλι μπροστά από την εικόνα του Αι Γιώργη.
Εδώ μέσα είναι ο χώρος που έμενε η οικογένεια κατά τους χειμερινούς μήνες λόγω της μόνωσης που παρείχαν από πάνω κι από κάτω οι άλλοι δύο όροφοι του σπιτιού. Εδώ γίνονταν δεκτοί και οι επισκέπτες σε περιόδους που έλειπε ο νοικοκύρης από το σπίτι.. Το ταβάνι είναι όλο ξυλόγλυπτο με γεωμετρικά σχέδια και μοτίβα. Στο κέντρο του ακριβώς ένα άλλο , σεβαστού μεγέθους, οκταγωνικό ξυλόγλυπτο με τη φιγούρα ενός μουστακαλή στο κέντρο του. Είναι η φιγούρα του καπετάνιου, μας εξηγεί η κυρία Μαργαρίτα. Είναι το βλέμμα του καπετάνιου που επιτηρεί και προσέχει την οικογένειά του από μακρυά.
Μια στενή ξύλινη σκάλα μας οδηγεί στο γ' όροφο, στο "μουσαφίρ νοντά" . Χώρος υποδοχής καλεσμένων μόνο παρουσία του νοικοκύρη. Εδώ γινόταν και οι γιορτές για το καλωσόρισμα του καπετάνιου μετά την επιστροφή του από το μακροχρόνιο ταξίδι. Κι εδώ το ταβάνι είναι ξυλόγλυπτο , από εξειδικευμένους τεχνίτες , με ένα επίσης ίσο σε μέγεθος οκταγωνικό ξυλόγλυπτο με γεωμετρικό σχέδιο , να δεσπόζει στο κέντρο του.
Ο χώρος εδώ είναι πολύ διαφορετικός.
Ψηλά και φαρδιά παράθυρα αφήνουν το φως του ήλιου να φωτίσει άπλετα το μεγάλο δωμάτιο ενώ ψηλότερα απ' αυτά ,μικρότερα παραθυράκια ,στολισμένα με " βιτρό", μπερδεύουν το φώς του ήλιου με τα δικά τους χρώματα δημιουργώντας μια παράξενη ατμόσφαιρα.
Ο χώρος εδώ είναι πολύ διαφορετικός.
Ψηλά και φαρδιά παράθυρα αφήνουν το φως του ήλιου να φωτίσει άπλετα το μεγάλο δωμάτιο ενώ ψηλότερα απ' αυτά ,μικρότερα παραθυράκια ,στολισμένα με " βιτρό", μπερδεύουν το φώς του ήλιου με τα δικά τους χρώματα δημιουργώντας μια παράξενη ατμόσφαιρα.
Κάτι που θα δεν θα είχε πέσει στην αντίληψή μας χωρίς την υπόδειξη της ξεναγού μας είναι η συγκεκριμένη γωνιά του σπιτιού στη διπλανή φωτογραφία . Πάνω από τη μικρή πόρτα ενός διπλανού δωματίου, ο οικοδομικός ρυθμός αλλάζει δημιουργώντας περίεργες καμπύλες γραμμές στην τοιχοποιία . Αυτά είναι αραβουργήματα τα οποία οι Τούρκοι υποχρέωναν τους Τρικεριώτες να συμπεριλαμβάνουν στον εσωτερικό διάκοσμο του σπιτιού τους σαν ένδειξη υποταγής. Αυτή η παρέμβαση καθόλου βέβαια δεν ενόχλησε μιας και πολύ εύκολα θα μπορούσαν να το καλύψουν με έναν καθρέφτη ή έναν πίνακα. ! ! ! |
Εδώ στους τοίχους εκτός από τα άφθονα κειμήλια βλέπουμε και κάποια έγγραφα μεγάλης ιστορικής σημασίας από την περίοδο του 1821.
Ένα από αυτά, με υπογραφή των Ναυάρχων Ύδρας Ανδρέα Μιαούλη και Ψαρρών Νικόλή Αποστόλη και με ημερομηνία 20 Οκτωβρίου 1823, αναφέρεται στην συμμετοχή στον Αγώνα 4 δικάταρτων Τρικεριώτικων πλοίων των καπεταναίων Σταμάτη Λιάτσικα, Κωνσταντή Βρυνιώτη (μακρυνού προγόνου του σημερινού προέδρου), Κωνσταντή Γεωργίου και Δημητρίου Γιάννη.
Ένα άλλο σημαντικό ιστορικό χειρόγραφο φέρει την υπογραφή του Μίνιστρου (Υπουργού) του Πολέμου, Χριστοφόρου Περραιβού, με ημερομηνία 2 Αυγούστου 1823. Αφορά στον Τρικεριώτη Καπετάν Κωνσταντή Βρυνιώτη και στο «ιμπρίκι» τον Άγιος Νικόλαος. Παρακινεί όλους τους ομογενείς Έλληνες – θαλασσινούς και στεριανούς – καθώς και τους αλλοεθνής φιλέλληνες, όταν συναντούν (τον καπετάν Κωνσταντή και το τσούρμο του), «όχι μόνον να τους αφήνουν απείραχτους και ελεύθερους αλλά και να τους δίνουν και κάθε χείραν βοηθείας, επειδή είναι άξιοι της αγάπης και του ελέους, ωσάν οπού εστάθησαν οι μόνοι, οπού υπέφεραν εξόδων άπειρα, κόπους και κινδύνους υπέρ του κοινού του Έθνους συμφέροντος και της μερικής αυτών Πατρίδος».
Ένα από αυτά, με υπογραφή των Ναυάρχων Ύδρας Ανδρέα Μιαούλη και Ψαρρών Νικόλή Αποστόλη και με ημερομηνία 20 Οκτωβρίου 1823, αναφέρεται στην συμμετοχή στον Αγώνα 4 δικάταρτων Τρικεριώτικων πλοίων των καπεταναίων Σταμάτη Λιάτσικα, Κωνσταντή Βρυνιώτη (μακρυνού προγόνου του σημερινού προέδρου), Κωνσταντή Γεωργίου και Δημητρίου Γιάννη.
Ένα άλλο σημαντικό ιστορικό χειρόγραφο φέρει την υπογραφή του Μίνιστρου (Υπουργού) του Πολέμου, Χριστοφόρου Περραιβού, με ημερομηνία 2 Αυγούστου 1823. Αφορά στον Τρικεριώτη Καπετάν Κωνσταντή Βρυνιώτη και στο «ιμπρίκι» τον Άγιος Νικόλαος. Παρακινεί όλους τους ομογενείς Έλληνες – θαλασσινούς και στεριανούς – καθώς και τους αλλοεθνής φιλέλληνες, όταν συναντούν (τον καπετάν Κωνσταντή και το τσούρμο του), «όχι μόνον να τους αφήνουν απείραχτους και ελεύθερους αλλά και να τους δίνουν και κάθε χείραν βοηθείας, επειδή είναι άξιοι της αγάπης και του ελέους, ωσάν οπού εστάθησαν οι μόνοι, οπού υπέφεραν εξόδων άπειρα, κόπους και κινδύνους υπέρ του κοινού του Έθνους συμφέροντος και της μερικής αυτών Πατρίδος».
Πήραμε ξανά τις σκάλες , κατεβήκαμε και βγήκαμε στην αυλή . Προσγειωθήκαμε στο παρόν μας. Ευχαριστήσαμε την ευγενέστατη ξεναγό μας, κα. Μαργαρίτα Φορτούνα , και αποχωρήσαμε με ανάμικτα συναισθήματα.
Ίσως κάτι ν' αλλάξει και για τ' άλλα πυργόσπιτα του Τρικερίου , στο πολύ κοντινό μέλλον , ώστε να σωθούν από την καταστροφή και την εξαφάνιση . Ίσως κάποιος συνειδητοποιήσει ότι η ιστορία που περιβάλλει αυτά τα οικοδομήματα είναι ένας πολύ σοβαρός λόγος για μια προσπάθεια διατήρησης και ανάδειξής τους.
Ευχαριστούμε θερμά το Δήμαρχο Νοτίου Πηλίου κο Νίκο Φουρτούνα και τη σύζυγό του κα Μαργαρίτα Φορτούνα για τη φιλοξενία και την ξενάγηση στο αρχοντικό τους.